ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ

                 ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ 

Θαρρείς για απόψε είσαι η μόνη μου συντροφιά, στο ντελίριο των σκέψεων που στυγνά με αιχμαλωτίζει …

Απόψε ουρανέ έμαθες για μένα πολλά.

Από την σιωπή μου, όλα τα μυστικά που εντός μου κραυγαλέα έκρυβα..

Και όταν τα αστέρια βροχή, πέφτοντας τύλιγαν κάθε βουρκωμένη μου ματιά στο καμβά του τσαλακωμένου μου προσώπου,

τόσο όλο και πιο πολύ συνειδητοποιούσα, πως ανάμεσα τους ένα αστέρι στεκόταν και με παρακολουθούσε..

Εκείνο που έφυγε νωρίς από την ζωή μου, αλλά όχι από τα αμέτρητα θρύψαλά της ψυχής μου…

Εκείνο που θέλησε να ξεφύγει από την ψυχρότητα αυτού του κόσμου, να ξεγλιστρήσει και να σεργιανίσει σε άλλα λημέρια, σε τόπους που η αγάπη και η ευτυχία φαίνεται να είναι ο απόλυτος εξαγνισμός, μιας ουτοπίας που φαντάζει, απτή αλήθεια ...

Εκείνο που σκίζει κάθε βράδυ ξανά και ξανά υπερήφανα την απαστράπτουσα παρουσία σου ουρανέ, κάθε φορά στο γνωστό ραντεβού..

Ουρανέ, όσο το βραδύ η αντανάκλαση σου σκιαγραφεί καθρεπτίζοντας αισιόδοξα τον δρόμο μου, τόσο και εγώ αναζητώ στη γη εκείνο το αστέρι..

Μα η προσπάθεια μου πνίγεται στην ματαιοδοξία, όταν τα σημάδια του δειλινού με βρίσκουν να παλεύω μάταια στον σκοπό μου..

Και για άλλη μια νύχτα εγώ χαμένη φαντάζομαι να περπατώ λίγα βήματα σε μια ακόμη ψευδαίσθηση μια πλαστής πραγματικότητας, ότι ίσως και να τα καταφέρω.

Μα το πείσμα με τυλίγει και πόσο μάλλον η επιθυμία, η περιέργεια ότι αξίζει…

Για αυτό βάφτισα αυτό το αστέρι ως δικό μου προορισμό και τον προίκισα με τον θησαυρό που απλόχερα διέθεσα για αυτόν.

Μαθαίνοντας να το ερωτεύομαι από την αρχή μέχρι το τέλος, κάθε φορά, κάθε στιγμή που χορεύοντας στα χνάρια του, μαγευόμουν στο πάγωμα του χρόνου μαζί του.

Ίσως επειδή μου έμαθε ότι η αναζήτηση και το ταξίδι, είναι ικανό να γιατρεύει τις πληγές, να αναζωπυρώνει τα πάθη κα να μετριάζει τις φοβίες και την μοναξιά.

Πως ο δρόμος αν και μοναχικός, κάποια στιγμή θα τελειώσει στην αγκαλιά του, κάποια ώρα ή λεπτό αυτό το αστέρι θα βρει το ίδιο τέρμα με μένα ….!

Ουρανέ μου κράτα το μυστικό μου γερά, για όταν θα συναντηθούμε ξανά….

Ίσως στην τελευταία μας σμίξη, το αστέρι εκείνο να στοχεύσει να χαθεί στον δικό μου δρόμο…

Ραφαέλλα Α. Μπούχλα