Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα /Rafaella Anna Mpouhla

Κάποτε όλα όσα νιώσαμε θα επιστραφούν... Μίσος, πάθος, θυμός, πόνος,  χαρά,  ανταμοιβή, συναισθήματα σκάρτα,   άλλοτε αληθινά, άλλοτε ελλιπής, άλλοτε υπέρ αρκετά. Κάποτε όσα ζήσαμε θα πάρουν εκδίκηση.. Για όσα αφήσαμε στην τύχη τους.. Για όσα παλέψαμε.. Για όσα πετάξαμε στα σκουπίδια.. Όσα τολμήσαμε και όσα απο δειλία υποτιμήσαμε... Οση ευτυχία,  δυστυχία,  ευγνωμοσυνη, απογνωση,  τρόμο, γαλήνη μεθοδευμενα ποθησαμε... Κάποτε όσα αποκτήσαμε θα ονειρευτούν όσα χάσαμε... Όσα η αγάπη αναίρεσέ... Όσα η ζωή απο τα σχέδια μας αφαίρεσε και όσα  εμείς εν γνώση μας φυγαδεύσαμε μακριά μας... Κάποτε όλα και για όλα θα αναμετρηθούν με εμάς για..... Εμάς.. Ραφαελλα Άννα Μπουχλα 

                       "ΑΚΛΟΝΗΤΟ" Σαν αναμμένο σταχύ στην φωτιά σου κινούμαι δες  και η ελευθερία φαντάζει σαν μια ανόμοια φυλακή. Αλυσοδεμένες οι ανάσες σαν πυρκαγιές  Μα αν ξεμυτίσουν το κορμί μου θα καεί... Μέσα σου τρύπια αναμετριέμαι και δειλά,  καθώς ο χρόνος σαν παρωπίδα στο μυαλό μου.. Βάζει τους όρους και γελά ειρωνικά,  και εκτιμά με δάκρυα τον συνειρμό μου. Πέτρινες, αλύγιστες και ξένες οι στιγμές  σαν περασμένες νοσταλγίες ενάντια στον πόνο.. Κρατούν στις στάχτες μας αθέμιτες σιωπές  από τις φωνές που δεν ακούστηκαν στον χρόνο. Παντοτινά μα και ποτέ το γέλιο σου στοιχίζει ολόκληρη ευτυχία... Είσαι εδώ εσύ και εγώ πια πουθενά.. Λόγια που έμειναν μη έχοντας σημασία..! Ραφαέλλα Α. Μπούχλα

                  " θα έρθω να σε ξαναδώ" θα έρθω να σε ξαναδώ.. Εκεί που τα χρώματα θα σβήσουν, στα λόγια εκείνα που για εμάς θα μιλήσουν.. Στην αμοιβαία λογική που την τρέλα με  βρόντο τους θα υμνήσουν. Θα έρθω να σε ξαναδώ... Στα σκοτεινά, στα αληθινά, στα ανόμια τα απατηλά...μα εγώ θα έρθω να σε ξαναδώ. Εκεί που εσύ θα με αρνηθείς και με οργή θα ξεχαστείς σε όλα εκείνα που μας έφεραν κοντά. Θα έρθω να σε ξαναδώ.. Να `χεις το φως σου ανοιχτό και δύο χέρια διάπλατα, να με ζεστάνουν στα ψυχρά. Να ` χεις μια γωνιά για μένα στην αγκαλιά σου και λίγα δάκρυα να σβήσω στα φιλιά σου. Να μου φυλάς την ανθρωπιά που πάντα κράταγες βαθιά και σε ένα βλέμμα σου φαινόταν καθαρά. Θα έρθω να σε ξαναδώ. όταν ο ήχος θα χαθεί στην αποτρόπαια σιωπή που σαν βέλος μας τρύπησε στα αριστερά.. θα έρθω να σε ξαναδώ. Να μας γιατρέψω την πληγή που μας ενωνεί. και την αγάπη που  σαν δηλήτηριο σκοτώνει.. Σαν το αντίδοτο που χάσαμε άτολμα. Ηρωικά και μα δειλά.. Νικημένα μα ηττημ