"Ο ΚΟΣΜΟΣ" Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα

" Ο ΚΟΣΜΟΣ "

Ο κόσμος βουλιάζει σε αδιάβατο νερό,
εκεί που έλεγες πως οι αληθινοί θα επιβιώσουν.
Σε ένα ψέμα καλοστημένο και γνωστό,
ζήσε το τώρα πριν τα συναισθήματα σε σκοτώσουν..

Γνωρίζεις, τρέμεις και κλαις με σιγουριά,
 Συνάμα χαίρεσαι και ευτυχείς με αμφιβολία,
 Σαν ένα στάχυ στου ανέμου την θωριά,
χαροπαλεύεις να σταθείς με αδυναμία.

Ο κόσμος  κόσμε  μου είναι λίγος και ψυχρός,
κενός και άδικος όταν μιλά για την αγάπη..
Κρύβεται πίσω από τον καημό, τον πόνο και τον σπαραγμό,
 μεθοδικά να απαλύνει κάθε δάκρυ..

Ο κόσμος μικρό μου θα είναι πάντοτε  βουβός,
ακατανόητα λογικός στην τρελή μελωδία της ψυχής μας,
Χτυπά τα πλήκτρα όντας πάντα  στον ρυθμό,
 μα η ηχώ ορίζει κάθε βήμα της ζωής μας ...

Ο κόσμος δες μοιάζει αυτόκλητος τιμωρός,
σαν δικάστης καταδικάζει  την ευτυχία,
Στο ασφαλές να ζεις  με άρρηκτο δεσμό
 και με μόνη συντροφιά  τη δυστυχία...

Επαναστάτης με σκοπό ιερό,
να μην ξεχνά στους ανθρώπους πόσο πονά η φωτιά από την στάχτη..
Να αναγεννάται από τον άχρωμο ουρανό,
με ουράνιο τόξο να στολίζει κάθε του κομμάτι.

Ο κόσμος απόψε ξάφνου  έγινε θεός,
 παιδί και θαύμα, ερωμένη και απορία...
Πως τα κατάφερε από το τίποτα ξανά,
Να υμνηθεί από την ανθρωπινή ιστορία...

Ο κόσμος μάτια μου θα είναι πάντα ικανός..
Να ισοπεδώσει κάθε σου αγνό κομμάτι,
Μα η πλευρά αυτού του μίσους μαρτυρά,
πως η υπόλοιπη διέπεται από αγάπη.

Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα