"ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΣΑΙ" Ραφαέλλα Άννα Μπουχλα

Ποίηση είσαι

Περιπλανιούνται οι λέξεις  σου αυθόρμητες στο έρεβος μου, εκεί που η ζωή  με απτό φως σε πλανεύει, 

μα ελευθερία σου με  μαγεύει και με συνεπαίρνει, για αυτό και ποίηση είσαι....

Σφυρηλατημένες καρφωμένες στον άνεμο οι φωνές των χαμένων ερωτευμένων  ποιητών, μα εμείς ανήκουμε σε αυτούς, 

σαν συναισθήματα που θέλησαν να δραπετεύσουν...

Δίχως κανένα ελιγμό και φθορά αβίαστη στους πρόποδες της ψυχής σου, 

Στον  έκπτωτο παράδεισο σου  φιλοξένησε με....

Γιατί η  παλίρροια της καρδιάς μου σαν επαναστάτης μάχεται στα χείλη μου και για αυτό και  απόψε θα σε φωνάξω ποίηση......

Πλέκει η νύχτα στο σκοτάδι τα δειλά βήματα μου  και οι φτέρνες μου θαρρείς πως αποζητούν την ζεστασιά σου, σαν  ξεχασμένο πανωφόρι που κουβαλάει το άρωμα σου...

Υποδέξου με  στην πυρωμένη σου αλλοπρόσαλλή όψη του ινε σου

 και άσε με  λίγο πριν έρθει το χάραμα  να σε ζωγραφίσω μέσα από τις λέξεις με χρώματα ανεξίτηλα στον χρόνο της ζωής μας να σε διαγράψω....

Γιατί ποίηση είσαι...

Ένα αργοπορημένο σούρουπο, μια κλειδωμένη σκιά μέσα μου, μια κρυφή πτυχή του ουρανού που κανείς δεν έχει αντικρίσει...

Ναι, για εμένα για εσένα και για ότι κρατάς βαθιά στα σωθικά σου για εμάς στα σιωπηλά, ποίηση είσαι.....

Ένας ήλιος, μια κλεμμένη ευτυχία, μια φλόγα που σκεπάζει τις σπίθες της λογικής μου....

Μια περιπλάνηση σε πυρακτωμένα πάθη, μια θορυβώδες αιωνιότητα....

Μια ριγμένη φυγή που αναρριχάται ασύστολα στην έμπνευση μου....

Ποίηση χωρίς πρέπει και φραγμούς ολό κόσμο θεωρία,  είσαι....

Κάθε ερωτεύσιμη ουλή της ασυμβίβαστης καρδιάς μου

Μια παράφορα εκτυφλωτική αποδοχή της αναιδέστατης  ισορροπίας ......

Ποίηση είσαι....

Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα