"ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΣΟΥ...." Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα

                                                             

                          "ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΣΟΥ.."

Δίνεσαι στον κόσμο μου και γίνεσαι  αχαλιναγώγητη πυρκαγιά μέσα μου...
Γιατί  σαν αδέσποτοι και οι δύο σε έναν ουρανό γεμάτο θαμμένες επιθυμίες, ίσα που συγκρατιόμαστε..
Θέλω να κλείσεις τα μάτια σου και να φανταστείς το πόσο σε ποθώ...
Θέλω έτσι όπως γέρνεις  στο πλάϊ μου και το άρωμα σου περιπαίζει την υπομονή μου,
να μου τραγουδήσεις την ηχώ μιας στάλας βροχής στο χώμα....

Απάλυνε τα φιλιά σου με το μυστήριο πέπλο και φρόντισε ποτέ να μην ξεχάσω την γεύση τους...
Απόψε ο ουρανός έσκισε στα δύο κάθε ενδοιασμό και θα ξεπλυθούμε μαζί από τις αμαρτίες μας...
Γκρίζο τοπίο, μα τα χρώματα θα υμνηθούν μετά την καταιγίδα...
Δεν τελειώσαμε, έχω κατι ακόμη να σου πω...
Θυμάσαι πόσο φοβόσουν ότι η αγάπη θα λαφυραγωγήσει τις καρδιές μας;
Κοίταξε μας, δες πως αυτή η αδυναμία έχει η δύναμη μας...
Κάτι άλλαξε, άδειοι στον κόσμο όσοι δεν το ένιωσαν αυτό το κάτι....
Και όλα είναι καθαρά πλέον τριγύρω μας και τα αστέρια περιδιαβαίνουν τις σκέψεις μας και ψιθυρίζουν στα αυτιά μας το θαραλλέο αποκύημα της αναχώρησης μας...
Ίσως σύντομα να σε ξαναδώ, σίγουρα θα αντισταθώ και θα σε συναντήσω, σαν ξεχασμένος δοσμένος παλαιός όρκος...
Στην ατελειώτη βροχή που θα φέρνει η νύχτα,
σε εκείνο ο πέπλο που θα λερώσει τις κενές σελίδες μας...
Πλάθω έναν έρωτα από την αρχή σε κάθε βροχή μέχρι η ξαστεριά να τον μετατρέψει σε αγάπη...
Αέρας η σιωπή και σας ετυμηγορία ξεθωριάζεται....
Έχασε όσα κερδίσαμε εμείς....
Θα περιμένω αυτό το πέπλο από νωρίς απόψε....
Πολύμορφο αφηρημένο σκίτσο στον καμβά η παρουσία του, θα με γυρίσει και πάλι σε εκείνη την στιγμή που θα επαναληφθεί ξανά και ξανά...
Εμένα με εσένα να πλάθουμε έναν έρωτα από την αρχή σε κάθε βροχή, μέχρι η ξαστεριά να τον μετατρέψει σε αγάπη.....

Ραφαέλλα Άννα Μπούχλα