ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
Υπήρχε και ακόμη υπάρχει ένα μικρό αστέρι , κρυμμένο υπερήφανα εκεί πάνω ανάμεσα σε όλα τα άλλα .
Κάποτε ήταν τόσο μικρό που κανείς δεν πίστευε ότι θα λάμψει κάποια στιγμή .
Ένα βράδυ όμως , ένα εκτυφλωτικό φως άρχιζε να ξεχειλίζει από μέσα του , κάνοντας το , το πιο φωτεινό μέσα σε μια νύχτα από όλα τα άλλα του σύμπαντος μας . Οταν τα άλλα μικροσκοπικά αστέρια , απλώς έκαναν την καθιερωμένη τους παρουσία στο νυχτερινό ουρανό , αυτό κάθε φορά που το ηλιοβασίλεμα χανόταν και η νύχτα τα καλησπέριζε στο μοτίβο της , έδινε την πιο λαμπρή του παράσταση σπινθηροβολώντα
Στεκόταν ακίνητο , γεμάτο τιμή και χάρη , γευόμενο την δόξα της λαμπρότητας του , με καλό του σύμμαχο όλο του το πείσμα , που τον είχε δικαιώσει .
Ένα πρωί μαζεύτηκαν όλα τα αστέρια τριγύρω του , ξεκινώντας να τον ρωτάνε γιατί είναι το πιο φωτεινό !
Αυτό δεν τους απάντησε .
Τότε όλα μαζί έγιναν εχθροί του και στήθηκαν τριγύρω του καλύπτοντας την παρουσία του με την δική τους , για όταν θα ερχόταν το βράδυ να μην αντανακλούσε πουθενά η λάμψη του .
Το είχαν ζηλέψει τόσο πολύ , που θαρρείς πίστεψαν πως αν το έκρυβαν , αυτά και πάλι όπως παλιά θα ήταν τα πιο φωτεινότερα .
Όμως αυτό δεν είπε τίποτα , παρά μόνο τους άφησε να κάνουν αυτό που ήθελαν .
Όταν ο ήλιος έπεσε και η νύχτα έστρωσε ξανά τον σκουρόχρωμο μανδύα της παντού , αυτά άρχισαν
να λάμπουν με όλη τους την δύναμη υφαίνοντας ένα τεράστιο πέπλο από φως για να μπορέσουν να ξεπεράσουν και να θάψουν στο σκοτάδι την φωτεινότητα του μικρού αστεριού .
μάταια όμως .
Η κρυστάλλινη λάμψη του ήταν τόσο απαστράπτουσα που όσο και να ύφαιναν μανιωδώς το πέπλο , αυτό έλαμπε όλο και πιο πολύ, τόσο μα τόσο πολύ που κανείς πια και τίποτε δεν θαρρούσε να το αποκρύψει .
Το μικρό αστέρι , αφού τελείωσε την δουλειά του και έδωσε ένα σημαντικό μάθημα στους κάποτε εχθρούς του και τωρινούς του φίλους , έφυγε.
Πήγε και εγκαταστάθηκε σε μια άλλη γωνιά του σύμπαντος , φωτίζοντας για πάντα υπέρλαμπρα τον ουρανό την νύχτα .
Κάποτε ήταν τόσο μικρό που κανείς δεν πίστευε ότι θα λάμψει κάποια στιγμή .
Ένα βράδυ όμως , ένα εκτυφλωτικό φως άρχιζε να ξεχειλίζει από μέσα του , κάνοντας το , το πιο φωτεινό μέσα σε μια νύχτα από όλα τα άλλα του σύμπαντος μας . Οταν τα άλλα μικροσκοπικά αστέρια , απλώς έκαναν την καθιερωμένη τους παρουσία στο νυχτερινό ουρανό , αυτό κάθε φορά που το ηλιοβασίλεμα χανόταν και η νύχτα τα καλησπέριζε στο μοτίβο της , έδινε την πιο λαμπρή του παράσταση σπινθηροβολώντα
Στεκόταν ακίνητο , γεμάτο τιμή και χάρη , γευόμενο την δόξα της λαμπρότητας του , με καλό του σύμμαχο όλο του το πείσμα , που τον είχε δικαιώσει .
Ένα πρωί μαζεύτηκαν όλα τα αστέρια τριγύρω του , ξεκινώντας να τον ρωτάνε γιατί είναι το πιο φωτεινό !
Αυτό δεν τους απάντησε .
Τότε όλα μαζί έγιναν εχθροί του και στήθηκαν τριγύρω του καλύπτοντας την παρουσία του με την δική τους , για όταν θα ερχόταν το βράδυ να μην αντανακλούσε πουθενά η λάμψη του .
Το είχαν ζηλέψει τόσο πολύ , που θαρρείς πίστεψαν πως αν το έκρυβαν , αυτά και πάλι όπως παλιά θα ήταν τα πιο φωτεινότερα .
Όμως αυτό δεν είπε τίποτα , παρά μόνο τους άφησε να κάνουν αυτό που ήθελαν .
Όταν ο ήλιος έπεσε και η νύχτα έστρωσε ξανά τον σκουρόχρωμο μανδύα της παντού , αυτά άρχισαν
να λάμπουν με όλη τους την δύναμη υφαίνοντας ένα τεράστιο πέπλο από φως για να μπορέσουν να ξεπεράσουν και να θάψουν στο σκοτάδι την φωτεινότητα του μικρού αστεριού .
μάταια όμως .
Η κρυστάλλινη λάμψη του ήταν τόσο απαστράπτουσα που όσο και να ύφαιναν μανιωδώς το πέπλο , αυτό έλαμπε όλο και πιο πολύ, τόσο μα τόσο πολύ που κανείς πια και τίποτε δεν θαρρούσε να το αποκρύψει .
Το μικρό αστέρι , αφού τελείωσε την δουλειά του και έδωσε ένα σημαντικό μάθημα στους κάποτε εχθρούς του και τωρινούς του φίλους , έφυγε.
Πήγε και εγκαταστάθηκε σε μια άλλη γωνιά του σύμπαντος , φωτίζοντας για πάντα υπέρλαμπρα τον ουρανό την νύχτα .
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
πες μου τι σκέφτεσαι